Een aantal van mijn massageklanten maakt regelmatig een afspraak bij mij. Sommigen maken bij vertrek gelijk een afspraak voor een volgende keer. Dat vind ik natuurlijk heel erg leuk en fijn, ik doe mij werk heel graag en ik hou ervan om al masserend contact te maken en een stukje mee te lopen in het leven van ander.
Maar ik vind het vooral heel mooi dat ze zichzelf die massages gunnen en op deze manier goed voor zichzelf zorgen.
Een aantal jaar geleden deed ik een heel grote ontdekking: Zorgen voor mezelf is oké, sterker nog, het is heel goed zelfs! En ik hoef er niks voor te doen, geen voorwaarden, goedmakers of verrekeningen, het is niet egoïstisch of kortzichtig. En ik heb ervaren dat het klopt. Als ik goed voor mezelf zorg, mezelf in acht neem, voel ik me sterk, evenwichtig en liefdevol. Daarmee geef ik mezelf en anderen het beste van mezelf wat ik te geven heb. Dat is fijn voor iedereen, inclusief mezelf.
Zo simpel kan het dus zijn…
Een van de dingen die ik me een tijdje terug heb voorgenomen, in dit kader, is om mezelf regelmatig te laten masseren. Dat doet me goed, ik ontspan, kom meer tot mezelf en kom altijd weer tot nieuwe inzichten. Ik deed dat best aardig tot nu toe, niet zo regelmatig als ik mezelf had voorgenomen, maar toch, niet gek voor een begin… 😉
Ik was al een tijdje op zoek naar een masseur bij mij in de buurt en ineens schoot me iemand te binnen waar ik jaren geleden al eens eerder was. Ze was me in positieve zin bij gebleven. Ik maakte een afspraak met haar en nam me voor om mijn agenda mee te nemen, zodat ik, als ik haar nog steeds prettig vond, gelijk een nieuwe afspraak kon maken.
Zo gezegd zo gedaan.
Ik vond haar weer heel prettig, de massage was fijn en ik voelde dat het me goed deed.
Na de massage zat ik zacht, kwetsbaar, met een weeïg gevoel in mijn maag op mijn stoel met een glaasje water op het punt om mijn agenda uit mijn tas te halen voor een volgende afspraak. En toen gebeurde het. Het weeïge gevoel in mijn maag werd sterker en pijnlijk en er klonken stemmen in mijn hoofd: “tjonge wat decadent”, “is dat nou niet wat overdreven?”, “wat zullen anderen hier wel niet van denken?” En daarna: “Greet, stel je niet zo aan en maak gewoon een nieuwe afspraak, zo moeilijk is dat toch niet? Maak toch niet overal zo’n punt van, jij doet ook altijd zo moeilijk…”
Naar de hardheid van mijn laatste oordelen heb ik niet geluisterd. Ik voelde hoe kwetsbaar dit stuk nog is in mij, om te zorgen voor mezelf, mezelf iets gunnen helemaal voor mij alleen en dat ik mezelf tekort zou doen als ik daar zomaar overheen zou walsen.
Aan de masseuse heb ik heel precies verteld wat er in mij omging op dat moment. Ik heb even zitten huilen en ben naar huis gefietst. Een beetje wiebelig, maar dat was gek genoeg wel prettig.
Ik heb (nog) geen nieuwe afspraak gemaakt. En dat is helemaal goed voor nu.